Υπάρχουν σήμερα πραγματικοί άνδρες;

"Δεν υπάρχουν σήμερα πραγματικοί άνδρες."
Αυτό υποστήριξε ο ποιμαντοψυχολόγος+θεολόγος Φιλόθεος Φάρος σε μία ομιλία του.

Όμως αυτό γεννά κάποια ερωτήματα, όπως:

Εφόσον παραδεχόμαστε ότι σήμερα δεν υπάρχουν πραγματικοί άνδρες, τότε θα πρέπει να υπάρχει κάποιος ορισμός που να περιγράφει τον πραγματικό άνδρα. Ποιος είναι αυτός ο ορισμός; Μετά από ερώτησή μου κατάλαβα ότι ούτε και ο ίδιος ξέρει.

Το να λέμε ότι σήμερα δεν υπάρχουν πραγματικοί άνδρες, εννοούμε αυτομάτως ότι υπήρχαν κάποτε. Πότε; Φυσικά πρόκειται για άλλο ένα αναπάντητο ερώτημα.

Περι Έρωτος

Το ανθρωποφάγο αυτό συναίσθημα πολύ με έχει ταλαιπωρήσει. Ο κανίβαλος αυτός, δεν φαίνεται να δείχνει κανέναν οίκτο σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι φίλοι του. Γιατί ο έρωτας δεν έχει φίλους, παρά μόνο περαστικούς γνωστούς.

Λέει ο Βασίλης Ραφαηλίδης: " Ο έρωτας είναι ένας ανθρωποφάγος Αφρικανός που, ωστόσο, αρκείται να τρώει σε Γαλλικό εστιατόριο πολυτελείας"

Έτσι λοιπόν κρύβει την πραγματική του φύση και κάνει πιο εύκολο αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Το να εξαπατά!

Πως να δαμάσει κανείς τον έρωτα; Αυτός ούτε δαμάζεται, ούτε υπακούει, ούτε υποσχέσεις δίνει, παρά μόνο ψευδαισθήσεις.

Γι αυτό, θα ήθελα να απολαμβάνω τον έρωτα όπως απολαμβάνω μία ξένοιαστη, ηλιόλουστη ημέρα χωρίς να με ενοχλεί η νύχτα που θα την διαδεχθεί.

Μάθε τέχνη...

Η ανύπαρκτη σχετικότητα της ομορφιάς

Το απόλυτο και το σχετικό είναι δύο έννοιες αντίθετες. Οι συζητήσεις περί της σχετικότητας ή μη των πραγμάτων είναι άπειρες και συνήθως καταλήγουν σε αδιέξοδο για δύο λόγους. Αφενός γιατί οι δογματικοί δεν μπορούν να ακούν την άλλη άποψη και αφετέρου επειδή αυτοί που δηλώνουν σχετικιστικές συνήθως αμφισβητούν για την αμφισβήτηση. Έτσι λοιπόν αρκετές φορές έχω χαρακτηριστεί απόλυτος απλά και μόνο επειδή υποστηρίζω μία προσωπική μου άποψη.

Για τον δογματικό, τα πράγματα είναι πολύ απλά, μιας και έχει απαντήσεις για τα πάντα. Όμως τα πράγματα είναι εξίσου απλά και για τον οπαδό της σχετικότητας, ο οποίος στο όνομα της σχετικότητας ισοπεδώνει τα πάντα. Αυτή η σύγχυση δεν θα υπήρχε εάν η αμφισβήτηση είχε να κάνει με την ερμηνεία των φαινομένων και όχι με το ίδιο το φαινόμενο.

Έτσι λοιπόν κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ απόλυτος, θα τολμήσω να αμφισβητήσω την σχετικότητα της ομορφιάς.

Διευκρινίζω ότι όταν λέω ομορφιά εννοώ το το ανθρώπινο κάλος, και όχι τα ψυχικά χαρίσματα διότι αυτά είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Να πούμε επίσης ότι δεν πρέπει να συγχέουμε την ομορφιά με τον ερωτισμό. Τον ερωτισμό δεν τον προκαλεί μόνο η ομορφιά αλλά και τα σύνδρομα που κουβαλάμε.

Κατ' αρχάς, η αντίληψη της ομορφιάς δεν έχει να κάνει με την λογική. Κανείς μας δεν χρειάζεται να βάλει το μυαλό του να δουλέψει για να καταλάβει εάν η γυναίκα που βρίσκεται απέναντί του είναι όμορφη ή όχι. Αυτό απλουστεύει τα πράγματα αρκετά αφού το κομμάτι της συνείδησης βγαίνει εκτός. Και εφόσον το συνειδητό βγαίνει, αυτό που μένει είναι το ασυνείδητο. Εάν η αντίληψη της ομορφιάς εξαρτώταν από την λογική του καθενός, τότε εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για αντικειμενικότητα και κανόνες αφού κοινή λογική δεν υπάρχει.

Δεν αποφασίζουμε για το τι είναι όμορφο ή άσχημο, απλά το νιώθουμε. Και αυτό δεν θα μπορούσε να συμβαίνει εάν δεν υπήρχαν κάποιοι κανόνες καταγεγραμμένοι στα βάθη της έλικας του DNA. Άρα η ομορφιά υπόκειται σε κανόνες και μάλιστα οι κανόνες αυτοί είναι ίδιοι για όλους μας. Υπάρχει άραγε άντρας που να θεωρεί ότι η Monica Belucci είναι άσχημη;

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια η αντίληψη της ομορφιάς έχει μείνει ίδια και αυτό επιβεβαιώνεται από τα πως έχει καταγραφεί στα έργα των αρχαίων Ελλήνων (και μην μου πείτε τώρα για τα ψωμάκια της Αφροδίτης της Μήλου, τότε δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα τα fitness club).

Οι αρχαίοι Έλληνες που τόσο πολύ είχαν ασχοληθεί με το θέμα ομορφιά, υποστήριζαν ότι η συμμετρία είναι ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια της ανθρώπινης ομορφιάς. Αυτοί ήταν που ανακάλυψαν τον "χρυσό αριθμό" της συμμετρίας όλων των πραγμάτων 1 : 1,618. Η αναλογία αυτή χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή του Παρθενώνα και χρησιμοποιείται και σήμερα κατά κόρον από τους πλαστικούς χειρούργους. Έτσι προέκυψε και η μάσκα Μάρκουαρντ (εδώ).

Η ομορφιά ήταν και θα παραμείνει ένα από τα μεγάλα ζητούμενα του ανθρώπου. Όλοι την θέλουν και όλοι την αναζητούν. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί πουν την φθονούν άλλα κατά βάθος θα ήθελαν να μην το κάνουν.

Η γυναίκα ως παράγοντας ισορροπίας

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε ένα παράδειγμα για το πως η παρουσία της γυναίκας στην ζωή ενός άνδρα, μπορεί να φέρει την ισορροπία και την σταθερότητα.

+1

Χαμπάρι δεν πήρα! Το ότι έχω σήμερα γενέθλια το αντιλήφθηκα από μηνύματα φίλων στο facebook.
Έχω πάψει να γιορτάζω τα γενέθλιά. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να πανηγυρίζω επειδή μεγάλωσα κι άλλο. Η μόνη αίσθηση που μου δημιουργεί πλέον αυτή η ημέρα είναι το ότι πέρασε άλλος ένας χρόνος και το κοντέρ γράφει.

Ίσως τελικά να μου είναι πιο βολικό το να ξεχνάω από το να θυμάμαι.


Υ.Γ. Δεν προσπαθώ να αποφύγω το κέρασμα

Ο πρωτόγονος μέσα μου

Πριν μερικές ημέρες, έλαβα με mail τις παρακάτω ενδιαφέρουσες εικόνες.

Χρειάστηκα πάνω από 1 δευτερόλεπτο για την κάθε μία, για να καταλάβω ότι τελικά αυτό που δείχνουν οι εικόνες δεν είναι αυτό που εγώ έβλεπα. Εάν πάθατε κι εσείς το ίδιο μην ανησυχείτε, είστε απόλυτα φυσιολογικοί.
Μου αρέσουν κάτι τέτοια παιχνίδια του μυαλού που αποδεικνύουν την πρωτόγονη φύση μας.
Η ερμηνεία της οπτικής πληροφορίας δεν είναι πάντα αποτέλεσμα λογικής σκέψης. Όταν πρόκειται για θέματα επιβίωσης και αναπαραγωγής, η λογική παρακάμπτεται. Είναι όπως όταν περπατάει κάποιος στον δρόμο, βλέπει κάτι που μοιάζει με φίδι, πετάγεται έντρομος και μετά συνειδητοποιεί ότι ήταν απλά ένα σπασμένο κλαδί.
Άρα λοιπόν το συναίσθημα υπερισχύει της λογικής.
Ο νεοφλοιός που είναι υπεύθυνος για τις λογικές διεργασίες του εγκεφάλου, έχει χτιστεί πάνω στον πρωτόγονο εγκέφαλο (στέλεχος) που προϋπήρχε. Οι οπτικοί νευρώνες διασυνδέονται με τον νεοφλοιό, αλλά όπως έχει αποδειχτεί υπάρχει και ένας άλλος δρόμος διασύνδεσης που παρακάμπτει τον νεοφλοιό και έτσι οι πληροφορίες μεταφέρονται άμεσα στον πρωτόγονο εγκέφαλο ο οποίος αναλαμβάνει πρώτος πρωτοβουλία. Η παρακαμπτήρια αυτή οδός λειτουργεί περισσότερο σε περιπτώσεις συναισθηματικής φόρτισης και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις η κυκλοφορία μέσο του νεοφλιού καταστέλλεται εντελώς και γινόμαστε εντελώς πρωτόγονοι. Την κατάσταση αυτή την περιγράφουμε με την λέξη παρορμητισμός. Αυτός που κάνει αυτό που του υποδεικνύει το συναίσθημα και όχι η λογική.
Το sex είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής μας και είναι κρίμα που το καταπιέζουμε τόσο πολύ. Είμαστε κατασκευασμένοι για να κάνουμε αυτό που οι κοινωνίες το έχουν τόσο δαιμονοποιήσει. Και τι έχουμε καταφέρει; να πολεμάμε την ίδια μας την ύπαρξη, την ίδια μας την φύση κατασκευάζοντας ηθική για παρηγοριά.

Η εποχή του ρεαλισμού

Σύμφωνα με τον Γκαίτε, η ηλικία μας καθορίσει και την στάση μας απέναντι στην ζωή.
Ο μεγάλος αυτός ρομαντικός είχε πει:
"Τα παιδιά είναι ωφελιμιστές, οι νέοι ιδεαλιστές, οι ενήλικες ρεαλιστές και οι ηλικιωμένοι αγνωστικιστές".

Νιώθω λοιπόν ότι έχω αφήσει πίσω μου την εποχή του ιδεαλισμού εδώ και καιρό.
Πριν μερικά χρόνια νόμιζα ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να αλλάξω ούτε καν την γειτονιά μου.