Ευχάριστο μουσικό διάλειμμα

Ζεί και βασιλεύει

Τελικά ο Μέγας Αλέξανδρος ζει. Ζει και βασιλεύει. Όμως δεν κυριεύει τον κόσμο , παρά μόνο τα κομπλεξικά μυαλά των Ελλήνων που τον θεωρούν τον μεγαλύτερο πρόγονό τους.

Εγώ που κατάγομαι από την βαρβαρική Θράκη αναρωτιέμαι, ο πόλεμος μεταξύ Μακεδόνων και Θρακών ήταν εμφύλιος;

Η Θώδη και οι Αθλιοι των ΜΜΕ

Την «ανακάλυψαν» στα λαϊκά πανηγύρια και την οδήγησαν στο μεγάλο τηλε-πανηγύρι. Την «τράβηξαν» στο «γυαλί». Την «έστησαν», την έντυσαν, την χτένισαν, την έχρισαν «πρωταγωνίστρια». Την έβαλαν να πει τραγούδια που ούτε της πήγαιναν ούτε της είχε περάσει από το μυαλό να πει. Την έχρισαν «βασίλισσα» της μαύρης τους της νύχτας.

Την έκαναν καρικατούρα κι ύστερα άρχισαν να την λοιδορούν, να την εξευτελίζουν, να την περιφέρουν από εκπομπή σε εκπομπή και από σόου σε σόου, όπως οι γύφτοι την αρκούδα. Να παριστάνει κάτι που δεν είναι. Να τραγουδάει μιούζικαλ, να ψήνει σπανακόπιτες, να βρίζει και να υβρίζεται, να κλαίει, να γελάει, να «κάνει τη Βουγιουκλάκη», να «κάνει την Παπαρίζου».

Υστερα την παρέλαβαν οι χειρούργοι της σάτιρας και την σταύρωσαν στη μέση της αρένας.Δεν άντεξε. «Εσπασε». Τσάκισε. Την έσπασαν και την τσάκισαν. Αν μπορούσαν θα την έκαιγαν στην πυρά σαν τον βασιλιά-Καρνάβαλο.

Βήμα το βήμα δολοφόνησαν την ψυχή –ήδη ταραγμένη ή όχι, δεν έχει σημασία- ενός ανθρώπου. Ετσι! Για πλάκα! Για την πλάκα τους! Και την πλάκα μας!
Το έγκλημα «καθαρό». Ούτε η Διεθνής Αμνηστία δεν μπορεί να το «πιάσει».
Ντροπή θα νιώσει κανείς σ’ αυτή τη χώρα των Ταλιμπάν της τηλεθέασης;

clopy: www.tvxs.gr/v10960

ο Δήμου και η κρίση

Του Νίκου Δήμου

Ίσως αυτή η οικονομική κρίση να πρέπει να ονομαστεί «ο θρίαμβος του φαντασιακού». Διότι δεν στέρεψαν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, δεν τελείωσε το πετρέλαιο, δεν έπαψαν να εισάγονται και να παράγονται τεχνολογικές καινοτομίες. Δεν έγινε κάποιος μεγάλος πόλεμος που να καταστρέψει και να αφανίσει τον πλούτο των λαών. Αυτό που έγινε κινήθηκε στον χώρο της φαντασίας. Μερικοί άπληστοι άρχισαν να παράγουν, να πουλάνε και να μεταπουλάνε ανύπαρκτες (δηλαδή φανταστικές) αξίες. Οι (μη) αξίες αυτές πολλαπλασιάστηκαν και κάποτε άρχισαν να ξεφουσκώνουν όλες μαζί – σαν μπαλόνια σε παιδικό πάρτι.

Κι εδώ έρχεται ο δεύτερος θρίαμβος του φαντασιακού. Ο κόσμος τρόμαξε από τις καταρρεύσεις τραπεζών και ιδρυμάτων και σταμάτησε να καταναλώνει. Ακόμα και αυτοί που δεν είχαν πληγεί, που δεν είχαν χάσει κάτι, έπαψαν να αγοράζουν, να διακινούν το χρήμα. (Η φαντασία στην απαξία). Αποτέλεσμα: η κατανάλωση κατέρρευσε, άρα η παραγωγή, άρα οι θέσεις εργασίας, άρα τώρα περισσότεροι δεν μπορούν πια πραγματικά (και όχι φαντασιακά) να καταναλώσουν. Φαύλος κύκλος.

Αν ήμουν υπεύθυνη κυβέρνηση θα έλεγα (σε όσους έχουν την δυνατότητα): καταναλώνετε γιατί χανόμαστε! Και οι οικονομολογούντες ας σταματήσουν τις ανοησίες περί κατάρρευσης του καπιταλισμού και του νέο-φιλελευθερισμού κι ας προτρέψουν τον κόσμο να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο του φόβου. Αλλιώς η αρχικά φαντασιακή κρίση θα γίνει δυσάρεστα πραγματική.