Σε όλη μου την ζωή όλοι κάτι ήθελαν από εμένα. Κυρίως το να είμαι όπως αυτοί ήθελαν να είμαι. Άρα αυτό που ήμουν δεν ήταν αρκετό για να είμαι αποδεκτός και έπρεπε να γίνω κάτι άλλο από αυτό που ήμουν. Με λίγα λόγια "θα γίνεις αποδεκτός θες δεν θες". Αποδοχή με τον στανιό που λένε!
Όταν αυτό το ζεις έντονα για πολλά χρόνια γίνεσαι ένα είδος χαμαιλέοντα. Μεταμορφώνεσαι ανάλογα με τις περιστάσεις και η αποδοχή γίνεται το ζητούμενο "θα γίνω αποδεκτός θες δεν θες". Όσο περισσότερες απαιτήσεις υπάρχουν τόσο μεγαλύτερη και η πρόκληση. Και όταν έρθει η αποδοχή τότε αρχίζει η αναζήτηση νέας πρόκλησης.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εγωιστικό από το να έχεις απαιτήσεις από κάποιον άλλον. Στην ουσία όσοι απαιτούν από τους άλλους το κάνουν καθαρά για να καλύψουν την δική τους ανασφάλεια. Τους τρομάζει το διαφορετικό γιατί δεν το κατανοούν και συνεπώς δεν μπορούν να το χειριστούν. Και επειδή δεν μπορούν ούτε να το απορρίψουν (συνέπεια της ανασφάλειας) νομίζουν ότι μπορούν να το αλλάξουν.
Όμως υπάρχουν και αυτοί που δεν απαιτούν. Και αυτοί είναι οι λίγοι φίλοι μου.
Όταν αυτό το ζεις έντονα για πολλά χρόνια γίνεσαι ένα είδος χαμαιλέοντα. Μεταμορφώνεσαι ανάλογα με τις περιστάσεις και η αποδοχή γίνεται το ζητούμενο "θα γίνω αποδεκτός θες δεν θες". Όσο περισσότερες απαιτήσεις υπάρχουν τόσο μεγαλύτερη και η πρόκληση. Και όταν έρθει η αποδοχή τότε αρχίζει η αναζήτηση νέας πρόκλησης.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εγωιστικό από το να έχεις απαιτήσεις από κάποιον άλλον. Στην ουσία όσοι απαιτούν από τους άλλους το κάνουν καθαρά για να καλύψουν την δική τους ανασφάλεια. Τους τρομάζει το διαφορετικό γιατί δεν το κατανοούν και συνεπώς δεν μπορούν να το χειριστούν. Και επειδή δεν μπορούν ούτε να το απορρίψουν (συνέπεια της ανασφάλειας) νομίζουν ότι μπορούν να το αλλάξουν.
Όμως υπάρχουν και αυτοί που δεν απαιτούν. Και αυτοί είναι οι λίγοι φίλοι μου.
4 σχόλια:
Υπάρχει ένα παλιό σουξεδάκι που μου θύμησες τώρα... Το "σ'όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε..." Αφιερωμένο εξειρετικά!
Σε φιλώ,
Ευ*
Σε ευχαριστώ πολύ.
Άντε και να μας έρθεις κι' από εδώ καμιά φορά.
Φιλιά.
Πράγματι οι αληθινοί φίλοι δεν απαιτούν. Ούτε όμως σε δέχονται όπως ακριβώς είσαι. Υπάρχει μιά δυναμική αλληλεπίδραση μέσα απ' την οποία μπορεί να αλλάξεις η ν' αλλαχτείς. Κι αυτό είναι οχι απλά αποδεκτό αλλά ζητούμενο όταν γίνεται καλοπροαίρετα. (Επειδή έτσι όπως το έθεσες μου θύμησε την ατάκα που λέει: ¨Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε¨).
Συμφωνώ με όσα γράφεις αν και θεωρώ την έννοια του καλοπροαίρετου κάπως παρεξηγημένη (ο γονιός δέρνει το παιδί του πάντα καλοπροαίρετα).
Εγώ νομίζω ότι όλοι μας λειτουργούμε με βάση το τι νομίζουμε ότι είναι καλό για εμάς. Το καλοπροαίρετο είναι κατασκεύασμα αυτών που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και κατ' επέκταση "ξέρουν" τι είναι καλό και για τους άλλους.
Η αλληλεπίδραση για την οποία σωστά μιλάς παραπέμπει σε μια αμφίδρομη σχέση μέσα στην οποία το άτομο είναι και πομπός και δέκτης. Σε μια τέτοια σχέση δεν υποχρεώνεσαι σε τίποτα, έχεις την δυνατότητα της επιλογής και η αυτογνωσία είναι το κέρδος.
Σε διαφορετική περίπτωση η σχέση είναι μονόδρομη και οι απαιτήσεις καθιστούν το άτομο απλό δέκτη καταργώντας κάθε είδος αλληλεπίδρασης.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι για να υπάρξει σχέση αλληλεπίδρασης χρειάζονται και άτομα που να ξέρουν να αλληλεπιδρούν.
Γι' αυτό έχω τόσους λίγους φίλους!
Και βέβαια είσαι ένας από αυτούς.
Δημοσίευση σχολίου