Πρόκειται για ακόμα μία παιδική ταινία που προσπαθεί να περάσει το μήνυμα της αναγκαιότητας της πίστης. Ότι πρέπει δηλαδή να πιστεύεις σε κάτι ακόμα κι αν αυτό που καλείσαι να πιστέψεις έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την λογική σου.
Στην ταινία βλέπουμε την πίστη να καταργεί την λογική και παρουσιάζεται ως ύψιστη αρετή. Η προσπάθεια η εκπαίδευση η αυτοπειθαρχία η ικανότητα η λογική και η κριτική σκέψη έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Πίστευε και μην σε νοιάζει, όλα θα πάνε καλά!
Η πίστη λοιπόν είναι αυτή που μεταμορφώνει σε ταχύτατο χρόνο ένα δειλό, παχύσαρκο και κοιλιόδουλο πάντα σε υπερμαχητή του kung fu.
Πολλές παιδικές ταινίες κινούνται γύρο από το θέμα αυτό (αναρωτιέμαι εάν είναι τυχαίο) όπως για παράδειγμα η ταινία «το πολικό εξπρές» που ίσως λόγω των ημερών την ξαναδούμε στους δέκτες μας.
5 σχόλια:
Καλημέρα Βασίλη, διάβασα με προσοχή το αρθρο σου, κι επειδη τυγχάνει και την ταινία να έχω δει και να διαφωνώ με την αποψή σου, αποφάσισα να σχολιάσω. Όπως έλεγε ένα άλλο αγαπημένο μου κινούμενο σχέδιο :"There is no point in working hard, if you do not believe in YOURSELF". Δεν μιλάμε ούτε για μεταφυσικά πράγματα, ούτε για εξωγήινους κάτω απο την ακρόπολη όυτε για περίπλοκες συναρτήσεις. Υποστηρίζει όμως το εν λόγω κινούμενο (όπως ΚΑΙ το κουνγκ φου πάντα κατα την άποψη μου) ότι η πίστη στις προσωπικές σου δυνατότητες, και στα προσωπικά σου όνειρα είναι βασική και απαράβατη προυπόθεση για να πετύχεις τους στόχους σου. Ίσως επειδή η πεποίθηση αυτή θα σε οδηγήσει σε μία σκληρότερη αυτοπειθαρχεία στην προπόνηση, ίσως γιατί θα έχεις έτσι το ψυχικό σθένος να ανταπεξέλθεις στιν πολλές απογοητεύσεις που περικλείει η προπόνηση και ίσως γιατί σε πιθανή διαφαινόμενη αποτυχία ο οργανισμός σου θα ανεβάσει αυτόματα τα ποσοστά αδρεναλίνης στο σώμα σου ώστε να προβάλεις τη μέγιστη δυνατή αντίδραση. Ναι λοιπόν, για όλα τα παραπάνω βασικότατο είναι η πίστη. Όχι σε παράξενους καλικάντζαρους και αγιοβασίλιδες αλλά στις δικές μας προσωπικές δυνατότητες, ΕΣΤΩ κι εάν δεν τις έχουμε δείξει έως εκείνη τη στιγμή.
Χρυσάφης
Γεια σου Χρυσάφη, και καλώς όρισες.
Έχω την αίσθηση ότι η διαφωνία μας έγκειται στην λανθασμένη κατά την άποψή μου ταύτιση της πίστης με την εμπιστοσύνη.
Όταν λέμε πιστεύω στον εαυτό μου δεν είναι το ίδιο με το έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Και αυτό διότι η πίστη παράγεται από την αβεβαιότητα και η εμπιστοσύνη από την γνώση.
Η πίστη έρχεται να καλύψει τα κενά της γνώσης, να κουκουλώσει δηλαδή την αβεβαιότητα και να δώσει ελπίδες που τις περισσότερες φορές είναι ψεύτικες. Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.
Ένας άνθρωπος, ας πούμε εγώ, θεωρώ ότι δεν γνωρίζει τις δυνατότητες του. Δεν είναι λοιπόν θέμα γνώσης. Πιστεύω για τον εαυτό μου ότι είμαι καλός, ή για να το θέσω πιο πολύ σε αθλητική βάση, όταν παίζω τεννις, μποξ ή σκάκι με κάποιον, δεν ξέρω ότι θα κερδίσω κι ότι είμαι καλύτερος. Το πιστεύω όμως, ή αν θες .. οι πρωταθλητές ΠΡΕΠΕΙ να πιστεύουν ότι ΘΑ κερδίσουν (έστω κι εαν ρεαλιστικά κοιτώντας το, δεν εχουν εκείνη τη στιγμή τις δυνατότητες). Με βοήθησε απίστευτα σε ότι άθλημα, αγώνισμα, πρόκληση κι αν είχα στη ζωή μου.
Σωστός ο διαχωρισμός Πίστης-Εμπιστοσύνης λοιπόν, αλλά επειδή πργματικά δεν γνωρίζουμε τις δυνατότητές μας (μπορούμε απλά να τις υποθέτουμε) εχει πολύ μεγάλη σημασία κατ' εμε η ΠΙΣΤΗ στον εαυτό μας.
Στο συγκεκριμένο κινούμενο σχέδιο δεν είδα να προωθείται κανενός άλλου έιδους πίστη. Ούτε στο Βούδα, ούτε στο Χριστό ούτε πουθενά, ίσα ίσα, το ότι ο πάπυρος είναι κενός, δείχνει ακριβώς ότι όλο το θέμα Πίστη & κούνγκ φου πάντα έγκειται στην πίστη στον εαυτό μας
Χρυσάφης
Το συγκεκριμένο κινούμενο σχέδιο δεν μιλάει μόνο για την πίστη στον εαυτό μας. Μιλάει γενικά για πίστη. Πρέπει να πιστεύεις!
Ο δάσκαλος (ποντίκι) ενώ αμφιβάλει - και με το δίκιο του - για τις ικανότητες του πάντα, καλείται από την "σοφή" χελώνα να μην ακούσει την λογική του αλλά να πιστέψει!
Να πιστέψει σε τι;
Στο ότι ισχύει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που θα έβλεπε βάση λογικής ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος (ή ποντικός). Πόσο περισσότερο αυτός που είναι και μαστεράς. Έτσι απλά και χωρίς καμία λογική εξήγηση. Πίστευε και μη ερεύνα.
Τελικά το κάνει και στο τέλος δικαιώνεται για την επιλογή του.
Τι θα καταλάβει ένα παιδί από τα παραπάνω;
Το μόνο που μπορώ να σου απαντήσω είναι ότι ο Σι-φου δεν είδε αυτο το οποίο είδε η σοφή χελώνα, το ότι δηλαδή το πάντα πραγματικά ήθελε να γίνει μαχητής. Τη διάθεση του δηλαδή να τα δώσει όλα. Για να ξαναθέσω το θέμα πίστης και εμπιστοσύνης λοιπόν, ο Σι-φου δεν καλέιται να πιστέψει σε κάτι μεταφυσικό αλλα να ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙ τον δάσκαλό του (κάτι το οποίο εαν θυμάμαι σωστά μονολογεί κι όταν είναι απογοητευμένος), ο οποίος δάσκαλος λογικά γνωρίζει και διαβλέπει την λαχτάρα του Πάντα για μετεξέλιξη λόγω του ονείρου του καλύτερα απ ότι ο Σι-φου.
Για να γίνω κατανοητός, έχω παρακολουθήσει κυριολεκτικά χιλιάδες κινούμενα σχέδια γιατί είναι αθεράπευτα παιδί. ΔΕΝ διαφωνώ στο ότι "δεν είναι πολύ καλό να μαθαίνουμε τα παιδιά μας να πιστεύουν σε αγιο-βασίληδες", ούτε στο ότι υπάρχουν παααρα πολλα κίνούμενα (και το πολικό εξπρες είναι πολύ καλό παράδειγμα) το οποίο τα προτρέπει. Όμως διαφωνώ στο ότι το συγκεκριμένο παιδικό ανήκει στην ίδια κατηγορία.
Χρυσάφης
Δημοσίευση σχολίου