Η νέα...

Αυτή είναι η νέα μου ηλεκτρική κιθάρα Hagstrom Viking. Αναμένεται τέλος εβδομάδας...




για να πάρετε μία μικρή "γεύση"...

Ευχάριστο μουσικό διάλειμμα

Ζεί και βασιλεύει

Τελικά ο Μέγας Αλέξανδρος ζει. Ζει και βασιλεύει. Όμως δεν κυριεύει τον κόσμο , παρά μόνο τα κομπλεξικά μυαλά των Ελλήνων που τον θεωρούν τον μεγαλύτερο πρόγονό τους.

Εγώ που κατάγομαι από την βαρβαρική Θράκη αναρωτιέμαι, ο πόλεμος μεταξύ Μακεδόνων και Θρακών ήταν εμφύλιος;

Η Θώδη και οι Αθλιοι των ΜΜΕ

Την «ανακάλυψαν» στα λαϊκά πανηγύρια και την οδήγησαν στο μεγάλο τηλε-πανηγύρι. Την «τράβηξαν» στο «γυαλί». Την «έστησαν», την έντυσαν, την χτένισαν, την έχρισαν «πρωταγωνίστρια». Την έβαλαν να πει τραγούδια που ούτε της πήγαιναν ούτε της είχε περάσει από το μυαλό να πει. Την έχρισαν «βασίλισσα» της μαύρης τους της νύχτας.

Την έκαναν καρικατούρα κι ύστερα άρχισαν να την λοιδορούν, να την εξευτελίζουν, να την περιφέρουν από εκπομπή σε εκπομπή και από σόου σε σόου, όπως οι γύφτοι την αρκούδα. Να παριστάνει κάτι που δεν είναι. Να τραγουδάει μιούζικαλ, να ψήνει σπανακόπιτες, να βρίζει και να υβρίζεται, να κλαίει, να γελάει, να «κάνει τη Βουγιουκλάκη», να «κάνει την Παπαρίζου».

Υστερα την παρέλαβαν οι χειρούργοι της σάτιρας και την σταύρωσαν στη μέση της αρένας.Δεν άντεξε. «Εσπασε». Τσάκισε. Την έσπασαν και την τσάκισαν. Αν μπορούσαν θα την έκαιγαν στην πυρά σαν τον βασιλιά-Καρνάβαλο.

Βήμα το βήμα δολοφόνησαν την ψυχή –ήδη ταραγμένη ή όχι, δεν έχει σημασία- ενός ανθρώπου. Ετσι! Για πλάκα! Για την πλάκα τους! Και την πλάκα μας!
Το έγκλημα «καθαρό». Ούτε η Διεθνής Αμνηστία δεν μπορεί να το «πιάσει».
Ντροπή θα νιώσει κανείς σ’ αυτή τη χώρα των Ταλιμπάν της τηλεθέασης;

clopy: www.tvxs.gr/v10960

ο Δήμου και η κρίση

Του Νίκου Δήμου

Ίσως αυτή η οικονομική κρίση να πρέπει να ονομαστεί «ο θρίαμβος του φαντασιακού». Διότι δεν στέρεψαν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, δεν τελείωσε το πετρέλαιο, δεν έπαψαν να εισάγονται και να παράγονται τεχνολογικές καινοτομίες. Δεν έγινε κάποιος μεγάλος πόλεμος που να καταστρέψει και να αφανίσει τον πλούτο των λαών. Αυτό που έγινε κινήθηκε στον χώρο της φαντασίας. Μερικοί άπληστοι άρχισαν να παράγουν, να πουλάνε και να μεταπουλάνε ανύπαρκτες (δηλαδή φανταστικές) αξίες. Οι (μη) αξίες αυτές πολλαπλασιάστηκαν και κάποτε άρχισαν να ξεφουσκώνουν όλες μαζί – σαν μπαλόνια σε παιδικό πάρτι.

Κι εδώ έρχεται ο δεύτερος θρίαμβος του φαντασιακού. Ο κόσμος τρόμαξε από τις καταρρεύσεις τραπεζών και ιδρυμάτων και σταμάτησε να καταναλώνει. Ακόμα και αυτοί που δεν είχαν πληγεί, που δεν είχαν χάσει κάτι, έπαψαν να αγοράζουν, να διακινούν το χρήμα. (Η φαντασία στην απαξία). Αποτέλεσμα: η κατανάλωση κατέρρευσε, άρα η παραγωγή, άρα οι θέσεις εργασίας, άρα τώρα περισσότεροι δεν μπορούν πια πραγματικά (και όχι φαντασιακά) να καταναλώσουν. Φαύλος κύκλος.

Αν ήμουν υπεύθυνη κυβέρνηση θα έλεγα (σε όσους έχουν την δυνατότητα): καταναλώνετε γιατί χανόμαστε! Και οι οικονομολογούντες ας σταματήσουν τις ανοησίες περί κατάρρευσης του καπιταλισμού και του νέο-φιλελευθερισμού κι ας προτρέψουν τον κόσμο να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο του φόβου. Αλλιώς η αρχικά φαντασιακή κρίση θα γίνει δυσάρεστα πραγματική.

Όταν οι υπουργοί δίνουν το παράδειγμα

Η απορία του ληστή

Από μικρό παιδί, όταν άκουγα τα Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης
ένιωθα συμπάθεια για τον αντιπαθέστερο ληστή.

Όχι εκείνον που είπε το περίφημο “Μνήσθητί μου Κύριε…”, αλλά τον άλλο που “εβλασφήμει… λέγων: ει συ ει ο Χριστός, σώσον σεαυτόν και ημάς”.

Αυτόν δεν τον πήρε μαζί του ο Ιησούς στον Παράδεισο, όπως τον πιο θεοφοβούμενο ομότεχνό του (“…σήμερον μετ’εμού έση εν τώ παραδείσω”).
Τότε έβρισκα άδικη αυτή την προτίμηση. Γιατί να μην αξιωθεί κι ο άλλος αμαρτωλός την σωτηρία; Έστω κι αν είχε “βλασφημήσει”. (Πού; Πώς; Κι αυτό μου φαινόταν ασαφές.)Δεν ξέρω πόσο καλά θυμόσαστε τη σκηνή (Λουκ. κγ’ 39-44): Στον “Κρανίου Τόπον” σταυρώνεται ο Ιησούς, μαζί του και οι δύο “κακούργοι”. “Ον μεν εκ δεξιών ον δε εξ αριστερών”.
Ο πρώτος κάνει τη βλάσφημη ερώτηση. Ο δεύτερος τον επιπλήττει: “Ουδέ φοβεί συ τον Θεόν;…”. Εμείς, συνεχίζει, δίκαια τιμωρούμεθα “ούτος δε ουδέν άτοπον έπραξε.” Και, στρεφόμενος προς τον Ιησού: “Μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου”.

Τώρα, μετά τόσα χρόνια, μπόρεσα να εντοπίσω την δυσφορία μου. Ο “βλάσφημος” ληστής, με την ωμή, πραγματιστική απορία του, εκφράζει κάτι πολύ ανθρώπινο: τον ορθό λόγο. Τιμωρείται επειδή σκέπτεται λογικά - με τον τρόπο δηλαδή που είμαστε προγραμματισμένοι να λογιζόμαστε.
Γιατί, όσο κι αν φαίνεται αφελής η ερώτησή του, δεν παύει να είναι ακλόνητα λογική. Δεν αρνήθηκε, ούτε καν αμφισβήτησε την θεότητα του Ιησού. Την έθεσε σε απορητική δοκιμασία. (Αν…) Η βλασφημία του ήταν ότι δεν μπόρεσε να δεχθεί σαν δεδομένο το απίθανο - το ότι σταυρώνεται δίπλα του ο Υιός του Θεού! Αν μάλιστα προεκτείνει κανείς περισσότερο την απορία του ληστή, μπορεί να περιλάβει όλο το “παράδοξο” (που θα έλεγε ο Kierkergaard) ή το “παράλογο” (absurdum, Τερτουλλιανός) του Χριστιανισμού.
Γιατί ο παντοδύναμος και πανάγαθος Θεός έπρεπε να διαλέξει ένα τόσο έμμεσο, περίπλοκο (και παράξενο!) δρόμο για την λύτρωση του ανθρώπου;
Ενανθρώπιση, Σταύρωση, Ανάσταση - τόσα θαύματα παρά την λογικήν - κι ακόμα ο πόνος κι η οδύνη περισσεύουν!
Μπορούσε, απλούστερα, ο Ποιητής των Πάντων, να καταργήσει το Κακό στον κόσμο.
Μπορούσε (να η αφελής, βλάσφημη, ευθύγραμμη λογική) να ακυρώσει την αμαρτία.
Γιατί να μην είναι αυτός ο κόσμος Παράδεισος;
Τι νόημα έχει που αφήνει τον άνθρωπο να βασανίζεται;
Τι εξυπηρετεί ο πόνος κι ο θάνατος αθώων;
Κι αυτός ακόμα ο “κακός” ληστής, πόσο υπεύθυνος είναι για την κακία του - όταν τον έχει πλάσει μια πανάγαθη και πανίσχυρη βούληση;

Βέβαια ο ληστής, αν ήταν διανοούμενος, θα μπορούσε να πει με τον Τερτουλλιανό: “δύναμαι να το πιστέψω, επειδή είναι ανόητο (quia ineptum est)” ή “το θεωρώ σίγουρο διότι είναι αδύνατο (quod impossibile est)”.
Μη ων σοφός, είπε αυτό που θα έλεγε κάθε άνθρωπος, ακολουθώντας τους νόμους της σκέψης.
Είπε (κι αυτό μέσα στον πόνο, στο μαρτύριό του): “Αν είσαι ο εκλεκτός, τότε σώσε τον εαυτό σου και μας”. Και για αυτή του τη σκέψη, δεν αξιώθηκε τον Παράδεισο.

Ίσως ξενίζει που ονομάζω αυτόν τον άξεστο άνθρωπο ορθολογιστή. Όμως η πρόταση “αν… τότε” βρίσκεται στη βάση κάθε ανθρώπινης συλλογιστικής και επιστήμης. Η (όποια) θεωρία ξεκινάει με μία υπόθεση (αν) και ολοκληρώνεται με κάποια δοκιμή (τότε). Ο ληστής, όπως κι ο άλλος ορθολογιστής, ο Θωμάς, γύρευε κάποια απόδειξη. (Αν και, μέσα στο μαρτύριό του, μπορεί ακόμα περισσότερο να ζητούσε μια σωτηρία.)Θαυμάζω αυτούς που, σαν τον καλό ληστή, πιστεύουν στο απίθανο χωρίς τεκμήρια. Πολλές φορές λυπάμαι που δεν μπορώ να τους ακολουθήσω. Θα ήταν σίγουρα πολύ πιο άνετη μία ζωή χωρίς τον καταναγκασμό της λογικής. Αλίμονο - όσο κι αν προσπάθησα, δεν κατόρθωσα να ξεφύγω από τον κλοιό της. (Παρά μόνο στους χώρους της Τέχνης. Το δικό της Θαύμα με πείθει.)
Φυσικό λοιπόν να συμπαθώ όσους μου μοιάζουν. Σαν τον “κακό” ληστή. Φοβάμαι πως, στην θέση του, τα ίδια θα έλεγα (αν τα κατάφερνα να μιλήσω. Δεν αντέχω τον πόνο.) Έστω, θα τα σκεφτόμουνα. Και θα έχανα τον Παράδεισο. Κι ας μην σκεφθεί κανείς πως δεν εκτιμώ το κήρυγμα της Αγάπης. Ίσα-ίσα, που είμαι φανατικός οπαδός της. Ακριβώς επειδή υπάρχει ο πόνος στον κόσμο κι επειδή είναι παράλογος (κι ο πόνος κι ο κόσμος) η αγάπη είναι η μόνη καταφυγή. Την βλέπω όμως όχι σαν δοξολόγηση της κατάστασης των πραγμάτων - αλλά σαν διαμαρτυρία εναντίον της.
Γιατί αν δεν ήταν ο κόσμος άδικος και παράλογος, τι θα χρειαζόταν η αγάπη; Και γι αυτό (επειδή πιστεύω στην αγάπη) τρέφω ακόμα την παλιά παιδική μου πεποίθηση. Πως ο Χριστός, αφού τέλειωσαν όλα, θα ξαναθυμήθηκε και τον “κακό” ληστή. Και θα τον φώναξε κοντά του, στον Παράδεισο.
(Πάσχα 1986)

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ

Περιμένοντας το θαύμα

Λίγες ώρες μας απομένουν και από το φετινό θαύμα. Την κορυφαία στιγμή της ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού, την στιγμή που ο πανάγαθος αλλά και παντοδύναμος θεός θα κάνει και πάλι αισθητή την παρουσία του στους πιστούς ανάβοντας ένα κερί!

Βέβαια, εδώ που τα λέμε ως παντοδύναμος αλλά και πανάγαθος που είναι, θα μπορούσε ας πούμε να μην αφήνει παιδιά να πεθαίνουν από καρκίνο. Ίσως έτσι να αποδείκνυε περισσότερο την παντοδυναμία του. Αλλά ποιος μπορεί να κρίνει τον θεό; Θεός είναι, ότι θέλει κάνει.

Η μάλλον όχι;

Η αιτία για τα τροχαία

Τα μπισκότα του φτωχού

Απλή και οικονομική συνταγή.

ΥΛΙΚΑ

Λάσπη 1 Κιλό
Βούτυρο 1 φλιτζάνι
Αλάτι 1 κουταλιά της σούπας

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

1. Κοσκινίζουμε την λάσπη.
2. Προσθέτουμε το βούτυρο και ανακατεύουμε (νερό προαιρετικά)
3. Πλάθουμε τα κουλουράκια πασπαλίζοντας με λίγο αλάτι και τα αφήνουμε στον ήλιο να στεγνώσουν (ο χρόνος εξαρτάται από την ηλιοφάνεια).
5. Σερβίρουμε

Καλή όρεξη

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε τα κουλουράκια στην φάση της έκθεσής τους στον ήλιο.

Και εάν νομίζετε ότι πρόκειται για πρωταπριλιάτικο αστείο, ρίξτε μια ματιά εδώ

Το μερονυχτοκάματο

Η γνωστή εταιρία Evros security αναζητά άμεσα άτομα για εργασία. Αυτό για όσους υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να βρουν δουλειά, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι τεμπέληδες και δεν γουστάρουν να δουλέψουν.
Οι ημέρες εργασίας είναι από Δευτέρα έως Παρασκευή (και πενθήμερο κύριοι!) και τα ωράρια εργασίας κατανέμονται ως εξής:
Την μία ημέρα από 6:00 έως 14:00 και από 22:00 έως 6:00 και την επόμενη ημέρα ξεκούραση μόνο με οχτώ ώρες εργασία, από 14:00 έως 22:00. Ο μισθός βέβαια είναι ο βασικός δηλαδή κάτω από 800 euro.

Δηλαδή τον μήνα (25 εργάσιμες) τα δεδουλευμένα οχτάωρα δεν είναι 25 αλλά 37 με 38 και αντιστοιχούν περίπου 21 euro στο οχτάωρο.

Δεν πηδιόμαστε λέω εγώ...

Η αλήθεια για τις μαθητικές παρελάσεις

Μολονότι σήμερα πλέον στη Δυτική Ευρώπη μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος εξακολουθούν να οργανώνουν μαθητικές παρελάσεις, η ελληνική κυβέρνηση προτίθεται την διατήρηση τους.

Γνωρίζετε ότι οι μαθητικές παρελάσεις είναι άκρως αντιπαιδαγωγικές;

Η στρατιωτική στοίχιση και η ομοιομορφία των κινήσεων έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα παιδαγωγικά πρότυπα περί ανάπτυξης της κινητικότητας των παιδιών.

Η άβουλη εκτέλεση στρατιωτικών παραγγελμάτων υπό τους ήχους εμβατηρίων, η ομοιομορφία στην ένδυση, η μαζική στρατιωτική πειθαρχία ναζιστικού τύπου αντί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ελεύθερης προσωπικότητας, συντελούν σε μια ύπουλη εμφύτευση μιλιταριστικών διαθέσεων στα παιδιά. Γιατί την ίδια ώρα που ξεσηκωνόμαστε ενάντια στα αντιπαιδαγωγικά πολεμικά παιχνίδια και συμμετέχουμε σε καμπάνιες για την κατάργηση τους, υποχρεώνουμε τους μαθητές να παίρνουν μέρος σε ένα αληθινό πολεμικό παιχνίδι, την παρέλαση;

Τα παραπάνω, μαζί με την στροφή της κεφαλής ως απόδοση τιμών στους εκπροσώπους της (πολιτικής, στρατιωτικής, θρησκευτικής) εξουσίας, εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο (σχολείο, στρατιωτική θητεία για τα αγόρια) πειθάρχησης του πιο ζωηρού, ελεύθερου και ανυπότακτου κομματιού της κοινωνίας που αποσκοπεί μεταξύ άλλων στην παραγωγή των μετέπειτα υπάκουων και πειθαρχημένων πολιτών/εργαζομένων. Πώς είναι δυνατόν να γιορτάζουμε επαναστάσεις και αγώνες για την ελευθερία μέσα από τελείως ανελεύθερες εκδηλώσεις;

Οι διαχωρισμοί (αγόρια-κορίτσια, ψηλοί-κοντοί, «καλοί»-«κακοί» μαθητές, Έλληνες-αλλοδαποί σημαιοφόροι) αγγίζουν τα όρια σεξισμού - ρατσισμού, ενώ μπορεί να τραυματίσουν και τον παιδικό ψυχισμό.

Γνωρίζετε ότι οι μαθητικές παρελάσεις είναι φασιστικό έθιμο από την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά;

Αν και η στρατιωτική εκπαίδευση στα σχολεία έλκει την καταγωγή της από την εποχή του βαυαρού βασιλιά Όθωνα, όταν ελλείψει γυμναστών, άρχισαν να διδάσκουν αποσπασμένοι στρατιωτικοί και πυροσβέστες, η πλήρης στρατιωτικοποίηση της νεολαίας επήλθε επί δικτατορίας Μεταξά. Αντιγράφοντας τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, οργάνωσε την Ε.Ο.Ν. και καθιέρωσε τελετές εορτασμού της 25ης Μαρτίου που μεταξύ άλλων περιλάμβαναν σχολικές παρελάσεις και λαμπαδηφορίες. Οι σχολικές παρελάσεις εδραιώθηκαν στην αμέσως μετά τον εμφύλιο εποχή και κορυφώθηκαν επί χούντας των συνταγματαρχών. Πώς είναι δυνατόν να γιορτάζουμε τον αγώνα ενάντια στο φασισμό με μια φασιστική εκδήλωση;

Γνωρίζετε ότι οι παρελάσεις γενικότερα, προήλθαν από τις πιο μελανές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας;

Από τους ρωμαϊκούς θριάμβους μέχρι την φρικιαστική πράξη του βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β' του Βουλγαροκτόνου που διέταξε να τυφλωθούν κάπου 14.000 αιχμάλωτοι και με μονόφθαλμους οδηγούς να επιστρέψουν «εν πομπή» στον τσάρο τους, κι από τις φάλαγγες του Ναπολέοντα ως την είσοδο των παρελαύνοντων με το βήμα της χήνας ναζιστικών στρατευμάτων στις κατεχόμενες πόλεις, οι παρελάσεις είναι διαχρονικά και παγκοσμίως συνυφασμένες με σφαγές και διαπόμπευση αιχμαλώτων πολέμου.

Γνωρίζετε ότι κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει τους καθηγητές να παρελάσουν σε μέρα αργίας;

Πάει κι ο Βαξεβάνης

Μετά την "Μηχανή του Χρόνου" και το "Κουτί της Πανδώρας" : o Alpha σταμάτησε μια ακόμη αξιόλογη εκπομπή.Σε επιστολή του προς τον αρμόδιο για θέματα τύπου υφυπουργό, ο Κ. Βαξεβάνης υποστηρίζει ότι η εκπομπή του κόπηκε μετά από κυβερνητική παρέμβαση.

H επιστολή του Κώστα Βαξεβάνη προς τον υφυπουργό:

"Προς κύριο Γκιουλέκα υφυπουργό Εσωτερικών

Κύριε υπουργέ

Η ενημέρωση δεν είναι μια πολυτέλεια της Δημοκρατίας. Είναι συστατικό στοιχείο της και προυπόθεσή της. Η ενημέρωση, η αλήθεια δηλαδή. Ας πούμε την αλήθεια. Ή μάλλον πείτε την αλήθεια. Έχετε στη διάθεσή σας (και τα μισθολόγια του υπουργείου σας) έναν στρατό από δημοσιογράφους οι οποίοι υπηρετούν ή έχουν συμβάσεις , με τις κατά καιρούς Γενικές Γραμματείες και τις διάφορες γραμματείες των Γραματειών. Πρόσφατες δημοσιεύσεις σε blogs αποκάλυψαν πολλά από τα ονόματα αυτών των δημοσιογράφων.

Διαπίστωσα όπως όλοι άλλωστε, πως η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων, δεν είναι άνεργοι δημοσιογράφοι. Δεν είναι καν, μάχιμοι δημοσιογράφοι. Είναι γνωστοί πολυθεσίτες, αργόμισθοι, υλικά ανακύκλωσης στον φαύλο (και όχι δημοσιογραφικό) κύκλο της διαπλοκής. Πείτε την αλήθεια κύριε υπουργέ. Τι ακριβώς κάνουν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι; Γιατί για τους υπόλοιπους ,οι πάντες γνωρίζουν και βλέπουν τη δουλειά τους. Ποιά ακριβώς είναι η εργασία τους; Δελτία τύπου, τηλεγραφήματα, ποδελτιοποιήσεις; Τι κύριε υπουργέ, που μάλιστα δεν μπορούν να κάνουν τόσοι άνεργοι και άξιοι συνάδελφοι;

Αληθεύει κύριε υπουργέ, πως μέσα στις λίστες των Γραμματειών και ανάμεσα σε συναδέλφους που χρησιμοποιούνται ως «ξεκάρφωμα», είναι οι άνθρωποι των παλιών μαύρων κονδυλίων; Αληθεύει πως μέσα στις λίστες καλύπτονται και «εξυπηρετούνται» άνθρωποι άλλων…υπηρεσιών; Και τέλος κύριε υπουργέ, αληθεύει η πληροφορία πως μέσω έμμισθων ανθρώπων σας, που δεν πάτησαν ποτέ στη Γραμματεία αλλά πληρώνονται απ’αυτή, και ταυτόχρονα είναι στελέχη του καναλιού όπου εργάζομαι, απαιτήσατε ως κυβέρνηση την απομάκρυνσή μου επειδή «έχω προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημία με το Βατοπέδι;» Αν όχι κύριε υπουργέ, περιμένω να απαντήσετε τι κάνει ο καθένας από τους δημοσιογράφους που δουλεύουν στις λεγόμενες «Γραμματείες» σας.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ

πηγή: www.tvxs.gr

Παρακάτω παραθέτω την επίμαχη εκπομπή για το Βατοπέδι άλλα και άλλη μία G700: Η γενιά των «ανήλικων» 30ρηδων.

Σπαζοκεφαλιά

Ο Α, κάνει κατάθεση στην τράπεζα 10.000 Euro. Η τράπεζα κρατάει 10% από τα 10.000 Euro σαν αποθεματικό και δανείζει 9.000 στον Β. Ο Β δίνει τα 9.000 Euro στον Γ για να αγοράσει αυτοκίνητο. Ο Γ παίρνει τα 9.000 Euro και τα καταθέτει στην τράπεζα.

Ερωτήσεις:

1. Πόσα χρήματα κυκλοφορούν στην αγορά;
2. Πόσα χρήματα υπάρχουν στην πραγματικότητα;
3. Πόσα χρήματα ανήκουν στην τράπεζα;
4. Πού θα βρεί ο Β τα 9.000 Euro για να τα επιστρέψει στην τράπεζα;
5. Τι θα πάρουν ο Α και ο Γ εάν πάνε στην τράπεζα για ανάληψη;
6. Τι θα γίνει εάν ο Β εξοφλήσει το χρέος του στην τράπεζα;

Οι απαντήσεις:

1. 19.000 Euro
2. 10.000 Euro
3. Μηδέν. Η τράπεζα θα πάρει χρήματα από του τόκους που αναλογούν στο δάνειο του Β. Θα πάρει δηλαδή τόκους δανείζοντας ξένα λεφτά.
4. Πουθενά διότι τα χρήματα αυτά δεν υπάρχουν. Για να βρει τα λεφτά αυτά ο Β θα πρέπει η τράπεζα να δανείσει κι άλλα λεφτά (που δεν της ανήκουν) δημιουργώντας κι άλλο εικονικό χρήμα ώστε αυτά να μπουν με κάποιο τρόπο στο πορτοφόλι του Β και να επιστραφούν στην τράπεζα.
5. Τα αρχίδια τους διότι τα λεφτά που υπάρχουν στην τράπεζα δεν φτάνουν για να καλύψουν και τους δύο.
6. Εάν ο Β εξοφλήσει το χρέος του στην τράπεζα τότε θα έχει γίνει θαύμα. Παρόλα αυτά εάν συμβεί το θαύμα αυτό, τότε δεν θα κυκλοφορούν καθόλου χρήματα στην αγορά παρά μόνο τα πραγματικά χρήματα που σε σχέση με τα εικονικά είναι ελάχιστα.

Καλώς ήρθατε στον νεοφιλελευθερισμό!

Top ten

Παρακολούθησα στον Σκαϊ τις δύο πρώτες εκπομπές των top ten Ελλήνων.

Στην πρώτη εκπομπή για τον Καποδίστρια ο παρουσιαστής είπε δύο φορές το εξής: "και έτσι η Ελλάδα απέκτησε τον πρώτο κυβερνήτη μετά από την άλωση της πόλης".
Δηλαδή πριν από την άλωση η Ελλάδα είχε κυβερνήτη; Λες και υπήρχε Ελλάδα τότε για να έχει και κυβερνήτη.

Η δεύτερη εκπομπή για τον Πλάτωνα με άφησε κάπως αδιάφορο. Αισθάνθηκα ότι περισσότερη βαρύτητα έπεσε στην παρουσιάστρια παρά στον παρουσιαζόμενο. Ο Πλάτωνας δεν τα έχει ανάγκη αυτά.

Αναρωτιέμαι τι θα πουν για τον Καραμανλή; Ότι μέσα στα οχτώ πρώτα χρόνια διακυβέρνησης (που αν δεν κάνω λάθος τα καθαρά χρόνια ήταν εφτά) κατέστρεψε την Ελλάδα; Βία, νοθεία, παρακράτος, πάμπλουτοι εργολάβοι δημοσίων έργων, κατασπατάληση δημοσίου χρήματος (δανεικά δηλαδή) και όλα αυτά είναι ιστορικά καταγεγραμμένα.

Επιστροφή

Το τελευταίο διάστημα έκανα πολλές απουσίες κυρίως λόγο έλλειψης διάθεσης. Θα προσπαθήσω να επανορθώσω αλλά δεν μπορώ να εγγυηθώ κάτι. Εξάλλου αυτός ο κύκλος αποτελεί κομμάτι του χαρακτήρα μου. Ποτέ δεν μένω σταθερά προσκολλημένος σε κάτι, παρά μόνο επανέρχομαι σε αυτό όταν το έχω ανάγκη. Αυτός είμαι.

Υπάρχουν σήμερα πραγματικοί άνδρες;

"Δεν υπάρχουν σήμερα πραγματικοί άνδρες."
Αυτό υποστήριξε ο ποιμαντοψυχολόγος+θεολόγος Φιλόθεος Φάρος σε μία ομιλία του.

Όμως αυτό γεννά κάποια ερωτήματα, όπως:

Εφόσον παραδεχόμαστε ότι σήμερα δεν υπάρχουν πραγματικοί άνδρες, τότε θα πρέπει να υπάρχει κάποιος ορισμός που να περιγράφει τον πραγματικό άνδρα. Ποιος είναι αυτός ο ορισμός; Μετά από ερώτησή μου κατάλαβα ότι ούτε και ο ίδιος ξέρει.

Το να λέμε ότι σήμερα δεν υπάρχουν πραγματικοί άνδρες, εννοούμε αυτομάτως ότι υπήρχαν κάποτε. Πότε; Φυσικά πρόκειται για άλλο ένα αναπάντητο ερώτημα.

Περι Έρωτος

Το ανθρωποφάγο αυτό συναίσθημα πολύ με έχει ταλαιπωρήσει. Ο κανίβαλος αυτός, δεν φαίνεται να δείχνει κανέναν οίκτο σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι φίλοι του. Γιατί ο έρωτας δεν έχει φίλους, παρά μόνο περαστικούς γνωστούς.

Λέει ο Βασίλης Ραφαηλίδης: " Ο έρωτας είναι ένας ανθρωποφάγος Αφρικανός που, ωστόσο, αρκείται να τρώει σε Γαλλικό εστιατόριο πολυτελείας"

Έτσι λοιπόν κρύβει την πραγματική του φύση και κάνει πιο εύκολο αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Το να εξαπατά!

Πως να δαμάσει κανείς τον έρωτα; Αυτός ούτε δαμάζεται, ούτε υπακούει, ούτε υποσχέσεις δίνει, παρά μόνο ψευδαισθήσεις.

Γι αυτό, θα ήθελα να απολαμβάνω τον έρωτα όπως απολαμβάνω μία ξένοιαστη, ηλιόλουστη ημέρα χωρίς να με ενοχλεί η νύχτα που θα την διαδεχθεί.

Μάθε τέχνη...

Η ανύπαρκτη σχετικότητα της ομορφιάς

Το απόλυτο και το σχετικό είναι δύο έννοιες αντίθετες. Οι συζητήσεις περί της σχετικότητας ή μη των πραγμάτων είναι άπειρες και συνήθως καταλήγουν σε αδιέξοδο για δύο λόγους. Αφενός γιατί οι δογματικοί δεν μπορούν να ακούν την άλλη άποψη και αφετέρου επειδή αυτοί που δηλώνουν σχετικιστικές συνήθως αμφισβητούν για την αμφισβήτηση. Έτσι λοιπόν αρκετές φορές έχω χαρακτηριστεί απόλυτος απλά και μόνο επειδή υποστηρίζω μία προσωπική μου άποψη.

Για τον δογματικό, τα πράγματα είναι πολύ απλά, μιας και έχει απαντήσεις για τα πάντα. Όμως τα πράγματα είναι εξίσου απλά και για τον οπαδό της σχετικότητας, ο οποίος στο όνομα της σχετικότητας ισοπεδώνει τα πάντα. Αυτή η σύγχυση δεν θα υπήρχε εάν η αμφισβήτηση είχε να κάνει με την ερμηνεία των φαινομένων και όχι με το ίδιο το φαινόμενο.

Έτσι λοιπόν κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ απόλυτος, θα τολμήσω να αμφισβητήσω την σχετικότητα της ομορφιάς.

Διευκρινίζω ότι όταν λέω ομορφιά εννοώ το το ανθρώπινο κάλος, και όχι τα ψυχικά χαρίσματα διότι αυτά είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Να πούμε επίσης ότι δεν πρέπει να συγχέουμε την ομορφιά με τον ερωτισμό. Τον ερωτισμό δεν τον προκαλεί μόνο η ομορφιά αλλά και τα σύνδρομα που κουβαλάμε.

Κατ' αρχάς, η αντίληψη της ομορφιάς δεν έχει να κάνει με την λογική. Κανείς μας δεν χρειάζεται να βάλει το μυαλό του να δουλέψει για να καταλάβει εάν η γυναίκα που βρίσκεται απέναντί του είναι όμορφη ή όχι. Αυτό απλουστεύει τα πράγματα αρκετά αφού το κομμάτι της συνείδησης βγαίνει εκτός. Και εφόσον το συνειδητό βγαίνει, αυτό που μένει είναι το ασυνείδητο. Εάν η αντίληψη της ομορφιάς εξαρτώταν από την λογική του καθενός, τότε εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για αντικειμενικότητα και κανόνες αφού κοινή λογική δεν υπάρχει.

Δεν αποφασίζουμε για το τι είναι όμορφο ή άσχημο, απλά το νιώθουμε. Και αυτό δεν θα μπορούσε να συμβαίνει εάν δεν υπήρχαν κάποιοι κανόνες καταγεγραμμένοι στα βάθη της έλικας του DNA. Άρα η ομορφιά υπόκειται σε κανόνες και μάλιστα οι κανόνες αυτοί είναι ίδιοι για όλους μας. Υπάρχει άραγε άντρας που να θεωρεί ότι η Monica Belucci είναι άσχημη;

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια η αντίληψη της ομορφιάς έχει μείνει ίδια και αυτό επιβεβαιώνεται από τα πως έχει καταγραφεί στα έργα των αρχαίων Ελλήνων (και μην μου πείτε τώρα για τα ψωμάκια της Αφροδίτης της Μήλου, τότε δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα τα fitness club).

Οι αρχαίοι Έλληνες που τόσο πολύ είχαν ασχοληθεί με το θέμα ομορφιά, υποστήριζαν ότι η συμμετρία είναι ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια της ανθρώπινης ομορφιάς. Αυτοί ήταν που ανακάλυψαν τον "χρυσό αριθμό" της συμμετρίας όλων των πραγμάτων 1 : 1,618. Η αναλογία αυτή χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή του Παρθενώνα και χρησιμοποιείται και σήμερα κατά κόρον από τους πλαστικούς χειρούργους. Έτσι προέκυψε και η μάσκα Μάρκουαρντ (εδώ).

Η ομορφιά ήταν και θα παραμείνει ένα από τα μεγάλα ζητούμενα του ανθρώπου. Όλοι την θέλουν και όλοι την αναζητούν. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί πουν την φθονούν άλλα κατά βάθος θα ήθελαν να μην το κάνουν.

Η γυναίκα ως παράγοντας ισορροπίας

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε ένα παράδειγμα για το πως η παρουσία της γυναίκας στην ζωή ενός άνδρα, μπορεί να φέρει την ισορροπία και την σταθερότητα.

+1

Χαμπάρι δεν πήρα! Το ότι έχω σήμερα γενέθλια το αντιλήφθηκα από μηνύματα φίλων στο facebook.
Έχω πάψει να γιορτάζω τα γενέθλιά. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να πανηγυρίζω επειδή μεγάλωσα κι άλλο. Η μόνη αίσθηση που μου δημιουργεί πλέον αυτή η ημέρα είναι το ότι πέρασε άλλος ένας χρόνος και το κοντέρ γράφει.

Ίσως τελικά να μου είναι πιο βολικό το να ξεχνάω από το να θυμάμαι.


Υ.Γ. Δεν προσπαθώ να αποφύγω το κέρασμα

Ο πρωτόγονος μέσα μου

Πριν μερικές ημέρες, έλαβα με mail τις παρακάτω ενδιαφέρουσες εικόνες.

Χρειάστηκα πάνω από 1 δευτερόλεπτο για την κάθε μία, για να καταλάβω ότι τελικά αυτό που δείχνουν οι εικόνες δεν είναι αυτό που εγώ έβλεπα. Εάν πάθατε κι εσείς το ίδιο μην ανησυχείτε, είστε απόλυτα φυσιολογικοί.
Μου αρέσουν κάτι τέτοια παιχνίδια του μυαλού που αποδεικνύουν την πρωτόγονη φύση μας.
Η ερμηνεία της οπτικής πληροφορίας δεν είναι πάντα αποτέλεσμα λογικής σκέψης. Όταν πρόκειται για θέματα επιβίωσης και αναπαραγωγής, η λογική παρακάμπτεται. Είναι όπως όταν περπατάει κάποιος στον δρόμο, βλέπει κάτι που μοιάζει με φίδι, πετάγεται έντρομος και μετά συνειδητοποιεί ότι ήταν απλά ένα σπασμένο κλαδί.
Άρα λοιπόν το συναίσθημα υπερισχύει της λογικής.
Ο νεοφλοιός που είναι υπεύθυνος για τις λογικές διεργασίες του εγκεφάλου, έχει χτιστεί πάνω στον πρωτόγονο εγκέφαλο (στέλεχος) που προϋπήρχε. Οι οπτικοί νευρώνες διασυνδέονται με τον νεοφλοιό, αλλά όπως έχει αποδειχτεί υπάρχει και ένας άλλος δρόμος διασύνδεσης που παρακάμπτει τον νεοφλοιό και έτσι οι πληροφορίες μεταφέρονται άμεσα στον πρωτόγονο εγκέφαλο ο οποίος αναλαμβάνει πρώτος πρωτοβουλία. Η παρακαμπτήρια αυτή οδός λειτουργεί περισσότερο σε περιπτώσεις συναισθηματικής φόρτισης και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις η κυκλοφορία μέσο του νεοφλιού καταστέλλεται εντελώς και γινόμαστε εντελώς πρωτόγονοι. Την κατάσταση αυτή την περιγράφουμε με την λέξη παρορμητισμός. Αυτός που κάνει αυτό που του υποδεικνύει το συναίσθημα και όχι η λογική.
Το sex είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής μας και είναι κρίμα που το καταπιέζουμε τόσο πολύ. Είμαστε κατασκευασμένοι για να κάνουμε αυτό που οι κοινωνίες το έχουν τόσο δαιμονοποιήσει. Και τι έχουμε καταφέρει; να πολεμάμε την ίδια μας την ύπαρξη, την ίδια μας την φύση κατασκευάζοντας ηθική για παρηγοριά.

Η εποχή του ρεαλισμού

Σύμφωνα με τον Γκαίτε, η ηλικία μας καθορίσει και την στάση μας απέναντι στην ζωή.
Ο μεγάλος αυτός ρομαντικός είχε πει:
"Τα παιδιά είναι ωφελιμιστές, οι νέοι ιδεαλιστές, οι ενήλικες ρεαλιστές και οι ηλικιωμένοι αγνωστικιστές".

Νιώθω λοιπόν ότι έχω αφήσει πίσω μου την εποχή του ιδεαλισμού εδώ και καιρό.
Πριν μερικά χρόνια νόμιζα ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να αλλάξω ούτε καν την γειτονιά μου.

Ο Γιώργος και η ελπίδα

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν παραλείπει σε κάθε δημόσια ομιλία του να πει, ότι πρέπει να τον ψηφίσουμε για την ελπίδα. Τι εννοεί; Ότι εάν κυβερνήσει, o Ελληνικός λαός θα είναι αναγκασμένος να ελπίζει; Γιατί μόνο τότε ελπίζει κάποιος. Όταν αναγκάζεται.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως από την μία υπόσχεται ευημερία και από την άλλη ελπίδα. Διότι ένας λαός που ευημερεί δεν έχει ανάγκη την ελπίδα. Η ελπίδα πάει πακέτο μόνο με δύσκολες καταστάσεις και τρέφεται από την δυστυχία.

Δύο περιπτώσεις υπάρχουν. Ή είναι πολύ αφελής ή εξαιρετικά ειλικρινής.

Κατερίνα Γώγου

Η διαχρονική κλίκα.

"Υπάρχει μία μεγάλη ανομοιομορφία στο βιοτικό επίπεδο και στα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι διάγουν εν πλούτο και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνηση το αντιμετώπισε αποτελεσματικά. Στο μεταξύ οι λαϊκές μάζες περνούν μία άθλια ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικά λίγοι στον αριθμό και ο συνολικός πλούτος τους, περιερχόμενος εις το σύνολο του πληθυσμού, ελάχιστη βελτίωση των γενικών συνθηκών θα επέτρεπε. Αλλά ο πολυτελής τρόπος της ζωής τους εν μέσο της πτωχείας συντελεί στο να εξοργίζει τις μάζες και να υπογραμμίζει την δυστυχία των φτωχών."

Το παραπάνω κείμενο θα μπορούσε να περιγράφει την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Όμως τα παραπάνω τα γράφει ο Αμερικάνος τοποτηρητής Πόρτερ σε μία αναφορά του στις 12 Μαρτίου 1947 δηλαδή πριν 62 χρόνια.

Σε ένα άλλο κείμενό του, δημοσιευμένο σε Αμερικανικό περιοδικό γράφει:

"Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυμούν να διατηρήσουν άθικτο το φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις Τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δε διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας."

Σαν να μην πέρασε μία μέρα!

Εάν κάποιος είναι περήφανος που είναι Έλληνας ίσως θα πρέπει να το ξανασκεφτεί.

Ελάτε να πάρετε...

No comment.

Ουδέν νεότερο από το δυτικό μέτωπο

... μια ημέρα του Οκτώβρη του 1918,
κατά την οποία δεν συνέβη τίποτε,
και γι' αυτό το πολεμικό δελτίο ειδήσεων ήτανε πολύ περιληπτικό
με τα λόγια:
«Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο».

All Quiet on the Western Front
Πρόκειται για κινηματογραφικό αντιπολεμικό έργο του 1930 βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ. Βραβεύτηκε με το Όσκαρ για την καλύτερη ταινία το 1930.
Είναι μία από τις πιο γνωστές αντιπολεμικές κινηματογραφικές ταινίες και δυστυχώς ακόμα επίκαιρη...
Περισσότερα εδώ.

Την ταινία την κατέβασα από το Internet αφού δεν μπορούσα να την βρω πουθενά αλλού. Έχει χωριστεί σε δύο μέρη λόγο όγκου και σας παρουσιάζω το πρώτο μέρος. Το δεύτερο μέρος θα το ανεβάσω σε λίγες ημέρες λόγο περιορισμού του video sharing.

Υ.Γ.
Επειδή δεν μπόρεσα να βρω Ελληνικούς υπότιτλους, τους έφτιαξα μόνος μου. Επειδή όμως ως γνωστό τα αγγλικά μου είναι απαίσια, ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για τυχόν λάθη στην μετάφραση.



All quiet on the western front Part1 Greek subs from vasilis74 on Vimeo.

Για την χρονιά που πέρασε

Δεν στεναχωριέμαι ούτε για αυτά που δεν έγιναν, ούτε για αυτά που έγιναν αλλά για αυτά που δεν τόλμησα.